การเดินทางในป่า เพื่อหาด้วงกว่างชน
การเดินทางในป่า เพื่อหาด้วงกว่างชนนั้น ขึ้นอยู่กับสภาวะภูมิประเทศช่วงนั้น ๆ ป่าที่มีไผ่ซาง มีต้นไผ่เกิดใหม่ ๆ เป็นแหล่งอาหารชั้นดีของด้วงกว่าง เมื่อเดินทางไปถึงเป้าหมาย สายตาของนักล่าด้วงกว่างจะมองหาตามปลายยอดของต้นไผ่ซาง มองไปเรื่อย ๆ หลาย ๆ ปลายหน่อ พอเห็นก็จะรีบเข้าไปมองชัด ๆ ว่าเป็นด้วงกว่างชนิดไหน กว่างโซ้ง หรือเปล่า กว่างกิ หรือ อีลุ้ม หากเป็นกว่างโซ้งก็จะจับตาจ้องไว้ให้ดี
หากต่อยไผ่ซางแล้วด้วงกว่างร่วงลงมา และหาไม่เจอจะผิดหวังมาก ๆ เสียอารมแบบสุด ๆ การต่อยไผ่ซางจะใช้มือเขย่า หรือ จะใช้ด้านที่เป็นสันพร้าเคาะก็ได้ เน้นเคาะแรง ๆ เพื่อให้ด้วงกว่างหล่นลงมา การเคาะทำให้กว่างหล่นลง จะเห็นได้ว่ากำลังขาของด้วงกว่างที่เกาะอยู่ปลายหน่อไผ่ซาง หมดแรง
ไปสักพักแล้วร่วงลงดิน บางตัวก็ไม่ยอมร่วงก็มี ด้วงกว่างพอร่วงลงดินเสร็จก็จะหาที่มุดลงดิน หรือ ตามใบหญ้าเพื่อซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว โตยเฉพาะตัวเมีย ส่วนตัวผู้ที่เป็น กว่างกิ จะไม่ค่อยไปไหน ยัง งง งง กับตัวเองว่าหล่นมาจากปลายหน่อไผ่ซางได้ยังไง กว่างโซ้งบางตัวก็แข็งแรงพอร่วงลงมาใกล้จะถึงพื้นดิน ก็กางปีกบินหนีไปที่อื่น ถ้ามองจับตาทันเห็น ไปเกาะที่ไหนก็จะตามไปจับมา มองไม่ทันก็หายเข้ากรีบเมฆ อุปกรณ์ในการไปจับด้วงกว่างนั้นก็แล้วแต่ความถนัดของแต่ละคน ส่วนมากที่ติดตัวไปก็จะมี พร้า ตะกร้าพลาสติก แบบมีรูทั้งใบ มีฝาปิด เพื่อสะดวกในการเก็บด้วงกว่าง และยังรักษาขา เล็บ ของด้วงกว่างไม่ให้เสียด้วย หากเล็บและขาของกว่างโซ้งเสีย นั่นหมายถึงราคาที่จะได้ขายแพง ลดลงหรือ ไม่มีคนเอา บางคนก็ใช้ถุงเย็บทั้งใบ มีซิปรูป ชุดเดินป่า ประกอบด้วย เสื้อชุดพรางของทหารหรือจะเป็นชุดอะไรก็ได้ รองเท้าเป็นบูทแบบสวมใส่ถึงขา ผ้าคลุมหน้า โม่งดำ ถุงมือผ้า และก็ม้าเร็ว หรือมอเตอร์ไซค์นั่นเอง การหาด้วงกว่างจากต้นไผ่ซางก็จะหาจากต้นทางเข้าป่าแรก ๆ ไปจนสุดป่า กอต้นไผ่ซางสุดท้าย ปริมาณด้วงกว่างที่หาได้จาก หน่อไผ่ซางจะเยอะมาก หากยังไม่มีคนไปหาก่อนเราในแต่ละวัน ด้วงกว่างที่ได้จะเป็น กว่างกิ กว่างอีลุ้ม เป็นส่วนมาก กว่างแซม และก็กว่างโซ้ง ซึ่งจะได้ไม่มาก มีไม่เยอะ พักกันก่อน 1 วัน แล้ววันพรุ่งนี้ เราจะเดินทางไปหาด้วงกว่างกันที่ต้นมะค่าริมถนน
ไปสักพักแล้วร่วงลงดิน บางตัวก็ไม่ยอมร่วงก็มี ด้วงกว่างพอร่วงลงดินเสร็จก็จะหาที่มุดลงดิน หรือ ตามใบหญ้าเพื่อซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว โตยเฉพาะตัวเมีย ส่วนตัวผู้ที่เป็น กว่างกิ จะไม่ค่อยไปไหน ยัง งง งง กับตัวเองว่าหล่นมาจากปลายหน่อไผ่ซางได้ยังไง กว่างโซ้งบางตัวก็แข็งแรงพอร่วงลงมาใกล้จะถึงพื้นดิน ก็กางปีกบินหนีไปที่อื่น ถ้ามองจับตาทันเห็น ไปเกาะที่ไหนก็จะตามไปจับมา มองไม่ทันก็หายเข้ากรีบเมฆ อุปกรณ์ในการไปจับด้วงกว่างนั้นก็แล้วแต่ความถนัดของแต่ละคน ส่วนมากที่ติดตัวไปก็จะมี พร้า ตะกร้าพลาสติก แบบมีรูทั้งใบ มีฝาปิด เพื่อสะดวกในการเก็บด้วงกว่าง และยังรักษาขา เล็บ ของด้วงกว่างไม่ให้เสียด้วย หากเล็บและขาของกว่างโซ้งเสีย นั่นหมายถึงราคาที่จะได้ขายแพง ลดลงหรือ ไม่มีคนเอา บางคนก็ใช้ถุงเย็บทั้งใบ มีซิปรูป ชุดเดินป่า ประกอบด้วย เสื้อชุดพรางของทหารหรือจะเป็นชุดอะไรก็ได้ รองเท้าเป็นบูทแบบสวมใส่ถึงขา ผ้าคลุมหน้า โม่งดำ ถุงมือผ้า และก็ม้าเร็ว หรือมอเตอร์ไซค์นั่นเอง การหาด้วงกว่างจากต้นไผ่ซางก็จะหาจากต้นทางเข้าป่าแรก ๆ ไปจนสุดป่า กอต้นไผ่ซางสุดท้าย ปริมาณด้วงกว่างที่หาได้จาก หน่อไผ่ซางจะเยอะมาก หากยังไม่มีคนไปหาก่อนเราในแต่ละวัน ด้วงกว่างที่ได้จะเป็น กว่างกิ กว่างอีลุ้ม เป็นส่วนมาก กว่างแซม และก็กว่างโซ้ง ซึ่งจะได้ไม่มาก มีไม่เยอะ พักกันก่อน 1 วัน แล้ววันพรุ่งนี้ เราจะเดินทางไปหาด้วงกว่างกันที่ต้นมะค่าริมถนน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น